آیا ازدواج خوب است؟

آیا ازدواج خوب است؟ 

مشکلی به نام تنهایی

ازدواج یک اتفاق دونفره می باشد. دو نفری که می بایست از دو جنس مخالف باشند. دو جنسی که با هم تفاوت‌های ذاتی و طبیعی داشته باشند. دو نفری که به خاطر فرق فطری وجودشان قادر باشند که از دو پنجره گوناگون به زندگـی نگاه نمایند. دو نفری که برخلاف توهمی که شایع شده از یک جنس نباشند و از یک پنجره به زندگـی نگاه نکنند. چـرا که دو شخصیت کاملا گوناگـون باشند که به یک سمت و راستا نگاه کنند. نگاه به یک هدف از حداقل دو زاویه مختلف. این فرق و تمایز ذاتی هم در طبیعت و هم در شیوه نگاه موجـب خواهد شد که مشکلی به اسم تنهایی به یک‌باره پـس از ازدواج محو و ناپدید گردد. شما وقتی در یک اتاق یا در یک کاخ یا در یک سیاره تک و فقط نشسته‌اید احتـمال دارد احساس تنهایی نمایید. ولی چنان چه یک موجود دیگر با تفاوت‌های مهم کنار شما بنشیند و به شما بگوید که می‌توان از پنجره مختـلفی همین اتاق و کاخ و سیاره را به گونه دیگری دید، شما دیگر فقط نیستید. به زبان بسیار آسان تمام چیزهایی که تنهایی شما را ایجاد می کند ناگهان از فقط بودن می‌افتند و چند تا می‌شوند و این امر موجـب خواهد شد که دو فرد در یک اتاق یا یک کلبه سال‌های کنار هم باشند بدون اینکه احساس تنهایی آنان را آزار دهد.

بلعکس وقتی یکـی از آن دو فرد اصرار داشته باشد که فرد دیگر را قطعا شبیه خودش نماید ، فاجعه‌ای بدتر از تنهایی رخ خواهد داد. اینکه انسان در اتاق و کلبه خودش فقط باشد یک مقوله می باشد، ولی اینکه فردی را به زور در کلبه‌ای غریبه و بیگانه با طبیعتش زندانی نمایند و بگویند قطعا می بایست از این پنجره طلوع و غروب خورشید را نظاره‌گر باشد، این تنهایی دیگر از جنسی مرگبار و کشنده می باشد که فرار از آن برخـی وقتها لا ارزش ترین کاری می باشد که انسان به نظـرش می‌رسد. بله ازدواج خواهد توانست تنهایی انسان را رفـع نماید . به شرطی که تفاوت‌های زوج و شریکـی که قرار می باشد شریک تنهاییمان گـردد را بپذیریم و نگاه گوناگـون او به زندگـی را ارج نهیم و اصراری نداشته باشیم که وی را با خودمان هم‌نگاه سازیم.

مساله‌ای به اسم رشد

ما درختی هستیم که هیچوقت از پیشرفت نمی‌افتیم. حتی چنان چه چشم روشن‌بینی داشته باشیم و به جهـان واقعا همان‌گونه که می باشد نگاه کنیم، به وضوح متوجه می‌شویم که تمام چیز در حال پیشرفت و بزرگ شدن می باشد. حتی خشک شدن برگ درخت‌ها در پاییز هم یک جور پیشرفت و بلوغ می باشد و در یک جمله می‌توان گفت که جهـان آفریده شده می باشد تا پیشرفت نماید و از این چیزی که می باشد به چیزی کامل‌تر مبدل شود.
ما انسان ‌ها هم در زندگـی از این حادثه بی‌بهره نمی باشیم. ما هـم موجوداتی طالب پیشرفت هستیم. یک انسان تنها و مجرد خواهد توانست تا میـزان بیشتری در عرصه‌های گوناگون زندگـی پیشرفت نماید . ادامه تحصیل دهد و به مدارج عالی تحصیلی برسد. یا به بدن خود برسد و زیباترین و سالم‌ترین بدن روی زمین را داشته باشد. همین‌طور خواهد توانست در کارها اقتصادی فعال گـردد و زیادترین ثروت ممکن را برای خود جمع نماید . ولی جنبه‌هایی از زندگـی وجود دارد که به تنهایی نمی‌توان در آن حوزه‌ها پیشرفت کرد و گسترش پیدا کرد. در برخـی از عرصه‌های زندگـی قطعا می بایست دو نفری قدم نهاد و به شیوه مشترک در آن عرصه‌ها پیشرفت نماید.

منبع